Dziekan WIŚiE, dr hab. inż. Stanisław M. Rybicki, prof. PK wśród członków powołanej przez RZGW Kraków „Rady Projektu renaturyzacji rzeki Dłubni”, której zadaniem jest konsultować i opiniować powstającą początkowo koncepcję a potem bardziej szczegółowy projekt. Dr Joanna Korpak, dr inż. Krzysztof Muszyński i dr inż. Anna Lenar-Matyas reprezentują PK w zespole ekspertów, których zadaniem jest wypracowanie rozwiązań przywracających stan rzeki zbliżony do naturalnego.
RZGW w Krakowie przy wsparciu środowisk naukowych oraz strony społecznej podejmie działania na rzecz renaturyzacji rzeki Dłubni. Na spotkaniu z udziałem m.in. przedstawicieli Politechniki Krakowskiej, Uniwersytetu Rolniczego, AGH, Urzędu Miasta Krakowa, Zakładu Badań Ekologicznych, Koalicji Ratujmy Rzeki, Towarzystwa na Rzecz Ziemi podjęto dyskusję o możliwych do realizacji kierunkach działań, dotyczących zarówno koryta rzeki Dłubni, jak i terenów przyległych.
– Po spotkaniu 25.03 poproszono nas o przygotowanie sugestii/propozycji, które stanowić będą wkład do opisu przedmiotu zamówienia na potrzeby opracowania koncepcji pn. Renaturyzacja i poprawa warunków geomorfologicznych rzeki Dłubni na odcinku od zbiornika w Zesławicach do ujścia do Wisły. Taką propozycję przygotowaliśmy i dzisiaj po akceptacji Dziekana została ona wysłana do Wód Polskich – wyjaśnia dr inż. Anna Lenar-Matyas, zastępca kierownika Katedry Geoinżynierii i Gospodarki Wodnej WIŚiE PK.
Rzeka Dłubnia jest lewobrzeżnym dopływem Wisły II rzędu, o długości 51 km i powierzchni zlewni 272 km2 odwadniającym wschodnie krańce Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Jej źródła znajdują się w okolicach Wolbromia, we wsi Jangrot. Rzeka płynie kolejno przez Wyżynę Olkuską, Wyżynę Miechowską, Płaskowyż Proszowicki, aż do Niziny Wiślańskiej. Cała zlewnia położona jest na terenie województwa małopolskiego. Końcowy odcinek Dłubni, poniżej zbiornika wodnego w Zesławicach, znajduje się jest w granicach administracyjnych miasta Krakowa. Średnia szerokość rzeki wynosi ok. 3–4 m, a jej głębokość jest bardzo zmienna. Na Dłubni występują długie, bystre i płytkie odcinki żwirowe, ale widoczne są również zamulone meandry.
